Natasja gooit het roer om

Alle molendagen vind ik leuk, maar vandaag hadden we een technische molendag bij molen De Agneta in Ruurlo, waarbij de nadruk zou liggen op valbeveiliging en touwen splitsen en takelingen.

Mijn verwachting lag al vrij hoog over deze dag omdat ik nu eenmaal dol ben op nieuwe dingen leren en als deze nieuwe dingen dan ook nog met molens te maken hebben, kan het al bijna niet meer fout gaan, hoge verwachtingen dus die zelfs nu achteraf meer dan terecht waren.

Vandaag dus een technische dag met de nadruk op valbeveiliging en touwen splitsen en takelingen maken en vooral dat eerste was ik erg benieuwd naar. Er is steeds meer oog voor veiligheid wanneer je op de molen aan het werk bent en elke keer lijkt het zoeken naar de balans tussen veiligheid en werkbaarheid, een best ingewikkelde balans omdat je nu eenmaal gewend bent te werken zoals je doet. Bij veiligheid werd vandaag dan ook vooral een beroep gedaan op gezond verstand want natuurlijk moet het werkbaar blijven, maar je bent ook als molenaar bezig met een echte machine en je werkhoogte is soms wel 20 meter of hoger dus eens nadenken over valbeveiliging is niet overbodig, zeker omdat je als molenaar toch allemaal wel familie, vrienden of een andere vorm van achterban hebt die niet vrolijk zullen zijn als je te pletter valt.

Los van dit aspect heb je ook nog met wet- en regelgeving te maken. Wat voor mij nieuw was deze technische dag in Ruurlo is dat daar eens een overduidelijk antwoord op kwam als het gaat om werken met valbeveiliging. Als vrijwilliger val je niet onder de Arbowet, maar als er sprake is van een gezagsverhouding, molenaars en molenaarsleerlingen is er wel degelijk sprake van een wet en verantwoording waar je jezelf aan te houden hebt. Maar los van dit, molenaar ben je voor de hobby, je hoeft er niet je brood mee te verdienen dus waarom niet je veiligheid en die van je leerlingen en bezoek in de gaten houden, het is niets meer inderdaad dan gezond verstand en open staan voor verbeteringen.

Vandaag zat ik in de groep die het eerst aan het werk ging met valbeveiliging en ik moet zeggen, dit was niet overbodig want ik heb ervaren tijdens het staufferpotjes onderhoud op de Wilpermolen dat ik het echt niet veilig vond met vette handen in de wieken bezig te zijn en ook tijdens een zeil voorhangen op een andere molen bedacht ik me hoog in de wieken dat het zeil met elke stap zwaarder werd en dat ik de risico’s best besefte en dat ik, ondanks dat ik geen hoogtevrees lijk te kennen wel mezelf bewust was van de risico’s. Valbeveiliging keek ik dus naar uit deze technische dag, want wat heb je aan een perfect tuigje en goede lijnen als je niet weet hoe je er mee om moet gaan. Deze technische dag heb ik het geleerd en ik was er heel erg blij mee.

Het tweede deel van deze dag was voor mij erg grappig vooral en als je jullie mijn vorige twee blogs gelezen hebben zal je vast begrijpen waarom. Splitsen en takelingen maken ging het om en dat is waar ik vorige twee blogs al over schreef. Het begon met de blog over mijn ervaringen over takelingen leren maken bij de molenaar in Zevenaar die afweken van hoe ik het als molenaar geleerd heb en ook niet uit de molenwereld kwam maar uit de scheepvaart en mijn blog van vorige week waarbij we op de Wilpermolen alle touwen die het nodig hadden vervangen hadden met takelingen op de manier zoals ik de week eerder geleerd had en waarover ik schreef dat die afweek van hoe ik het geleerd had tijdens mijn opleiding. Deze technische dag gingen we er weer mee aan de slag en wat bleek…….

De instructeur die dit gedeelte voor zijn rekening nam had ervaringen uit de scheepsvaart en leerde ons de takelingen precies zoals ik twee weken voor het eerst tegen kwam en waarvan ik vond dat deze beter was dan zoals geleerd tijdens de opleiding, ik had dus schik want hier was ik de laatste twee weken al mee bezig en tegelijker tijd besefte ik dat deze manier wellicht niet lang meer afwijkt omdat ik meer enthousiaste reacties heb gezien vandaag tijdens deze technische dag, erg leuk dus. Toch kon ik het niet laten te informeren of deze instructeur toevallig connecties had met de molenaar van wie ik het leerde twee weken geleden, maar dit bleek niet het geval, dus echt  gewoon puur toeval.

Kortom een superleuke dag dus en mocht je mee willen kijken wat er te doen was, kijk gerust de foto’s op de volgende link: https://myalbum.com/album/ncwGd5bTKL5F .

Er werd door de organisatie nog feedback gevraagd over deze dag en persoonlijk kan ik alleen maar enthousiast zijn, want wat heb je aan regels, wetgeving en instructies als je niet in praktijk ervaart hoe het werkt.

De technische dag van vandaag vond ik gewoon een groot succes, prima organisatie, zeer gastvrije molenaars en medewerkers van Molen De Agneta in Ruurlo die ook buiten deze dag iedereen welkom heet om de molen te bezoeken of eens mee te draaien.

Kortom een geslaagde technische dag op molen De Agneta en ik kijk al uit naar een volgende technische dag.

Na de oefeningen om takelingen te maken vorige week in Zevenaar besloot ik de touwen van de zeilen van de Wilpermolen te voorzien van nieuwe takelingen.

Gisteren was de molenaar in opleiding van de Wilpermolen er ook en nadat we de molen aan het draaien hadden gezet hebben we beiden eerst nog wat geoefend op stukken touw totdat we het vlot en goed genoeg konden, zodat we de molen niet te lang hoefde stil te zetten om uiteindelijk de touwen van de zeilen van nieuwe takelingen te voorzien.

Nu hadden we beiden wel vaker geoefend met ogen en takelingen maken maar met de manier zoals ik vorige week in Zevenaar geleerd had vond ik persoonlijk beter. Buiten dat ik ze er netter uit zag zien, lijkt deze manier ook sterker. Als ik me niet vergis kwam deze voor mij nieuwe manier uit de scheepsvaart waar ze ook veel met touwen te maken hebben.

Er zijn zoveel verschillende molens, maar net zoveel verschillende molenaars die allemaal zo hun eigen methodes en manieren hanteren. Dat is niet verkeerd vind ik persoonlijk maar boeiend en ik ben dan ook vooral benieuwd waarom molenaars dingen doen zoals ze doen en welke reden ze daarvoor hebben. Het komt voor dat ik dan de logica erachter logischer of beter vind dan hoe ik het oorspronkelijk geleerd heb en kies een methode zelf ook te veranderen en dus zo ook afwijk van misschien collega molenaars die ik ken.

Zo weet ik dat het knopen van de zwichtlijnen bij mij wat afwijkt nu in vergelijking met de meeste molenaars die ook weer hun eigen redenen hebben dat anders te doen. Het voorleggen van de zeilen ben ik ook meerdere manieren van tegen gekomen, maar daar blijf ik kiezen het te doen zoals ik geleerd heb. Sinds een tijdje kies ik er ook voor bij het opzeilen, zeker als het flink waait, de roede aan de ketting te leggen bij het opzeilen ondanks dat het misschien overbodig is omdat de molen op de vang (rem) hoort te staan tijdens het opzeilen. Het is een handeling van maar een paar seconden die geen moeite kost maar toch extra zekerheid biedt dat de wieken niet gaan draaien terwijl je er bovenin geklommen bent om het zeil vast te maken. Zoals ik het zie heb ik geen haast als molenaar, ik hoef mijn brood er niet mee te verdienen en zijn de extra secondes die het kost het zeker waard als je dat in verhouding zet met je veiligheid, je weet maar nooit of er misschien publiek op de molen komt die wilt kijken wat er gebeurd als je aan het vangtouw trekt en die je niet zag omdat je in de wiek zit. Ik weet dat het gebeurd is dat de vang er niet goed opzat of gelicht werd terwijl er iemand in de wiek zat. Kleine moeite dus en een boel veiligheid meer de ketting even aan de wiek vast te maken en zeker wanneer ik alleen draai en niet kan zien wie er de stelling op komt wanneer ik in de wiek zit.

Deze takelingen nu dus ook, niet op de manier  zoals ik het oorspronkelijk geleerd heb, maar in mijn ogen steviger en mooier en ook mijn collega was er enthousiast over. We hebben dus naast draaien en wat opruimwerkzaamheden de touwen voorzien van nieuwe takelingen, een leuke klus die wat afwisseling bood ook, het enige nadeel is dat ik verwacht dat ze zolang netjes blijven zitten dat het wel heel lang kan duren dat we dit weer kunnen doen en dat terwijl takelingen aan touwen maken erg leuk werk is. Tja, dan maar gewoon op stukjes resttouw oefenen om ze niet te verleren.

Zaterdag besloot ik niet te gaan draaien op de molen in Posterenk, dit omdat ik nog een hobby heb die niet goed samengaat met het molenaarsschap, namelijk gitaar spelen en ik had beloofd op het buurtfeest  eerste Pinksterdag samen met mijn buurman die pianist is en daarnaast geweldig accordeon kan spelen voor wat live muziek te zorgen en dat gaat niet met gebroken nagels. In plaats van draaien op de Wilpermolen besloot ik bij de molenaar van de torenmolen in Zevenaar te gaan buurten zodat ik met het op en afzeilen niet mijn nagels kon breken, iets dat regelmatig voorkomt en wat ik als ik gewoon zelf speel niet erg vind maar wanneer ik samen speel op een buurtfeest wel.

Een goede keus bleek het om naar Zevenaar te gaan omdat deze molenaar van plan was te oefenen met takelingen in touwen te maken, iets dat erg handig is te kunnen als molenaar zodat je de touwen van de zeilen dan makkelijk zelf kan repareren. Als ik voorzichtig zou zijn ging ik ervan uit dat mijn nagels dat wel zouden overleven.

Takelingen maken, ogen, enz… had ik al een paar keer geoefend, maar deze extra oefening in Zevenaar kon geen kwaad omdat ik gezien had op de Wilpermolen dat die touwen van de zeilen een opknapbeurt verdienden. En nog leuker werd het toen bleek dat deze molenaar nog een nieuw reparatie-setje over had om zeilen en touwen te repareren en ik die mocht overnemen.

Deze molen-zaterdag heb ik niet gedraaid, maar was dus meer dan nuttig en bovendien erg leuk, altijd leuk om van meer ervaren molenaars te blijven leren.

Met een mooi reparatiesetje en de reparatieoefeningen deze dag, kijk ik al uit naar komende zaterdag om met de kennis en het materiaal aan de slag te gaan en de touwen van de zeilen van de Wilpermolen op te lappen. Een dagje buurten in Zevenaar staat toch elke keer weer garant voor een stukje ervaring en kennis erbij. Nu kon ik toch een molendag hebben en bovendien zijn mijn nagels heel gebleven, voor de liefhebbers die zich afvragen hoe dat gitaarspel met de buurman klonk, het is te zien en horen op de volgende link, vooral vanaf minuut 7 waren complete nagels een must: https://www.youtube.com/watch?v=VVxN65J6eTQ&t=9s

Een dubbele molendag is al een aantal keer voorgekomen, maar drie dagen achter elkaar nog niet en toch is dit de derde dag achter elkaar dat ik bij de Wilpermolen ben.

Zaterdag echter was ik er maar even, alleen voor een vergadering die we zo nu en dan hebben met het bestuur zo dat we even  kunnen bij praten over de molen en gang van zaken. Altijd even goed te horen van elkaar wat er speelt en belangrijk voor een goede samenwerking.

Gisteren was er wat bijzonders. We zijn al een tijdje bezig voor meer activiteiten op de molen. Dit heeft geresulteerd in twee projecten voor basisscholen waarvan we van één project een eenvoudige versie hebben gemaakt voor kinderen op de molen. Het heet “De Molenmuis” en is gebaseerd op het prentenboek met gelijknamige titel. Zo kunnen bij activiteiten in en rondom het buurtschap waar de molen ligt jonge kinderen op een speelse en leuke manier kennismaken met de molen en het werk van de molenaar. Afgelopen weekend waren er de Posterenkse feesten met op zondag dus Posterenkse zondag en ons is gevraagd dit programma aan te bieden. Erg leuk dus en ook een beetje spannend want het was de eerste keer.

Acht kinderen waren er met hun ouders en na een korte uitleg over de molen en het malen is aan de kinderen het prentenboek voorgelezen. Daarna mochten de kinderen een rol van de personages uitzoeken en hebben we het verhaal nog eens nagespeeld, erg leuk was dat. De kinderen waren geboeid door het verhaal geweest, hadden goed opgelet en konden het verhaal ook zonder problemen naspelen. Wat ons als molenaars betreft is het voor herhaling vatbaar in vakantie periodes.

Maar dan vandaag, de derde achtereenvolgende dag van de drie dagen dat ik op de molen ben was er ook iets bijzonders aan de hand. De molen krijgt een grondige inspectie door de monumentenwacht. Ik ben daar nog niet eerder bij geweest en was dus erg benieuwd hoe zoiets in zijn werk gaat.

Twee medewerkers kwamen er van de monumentenwacht en wat bekijken die elk balkje en latje grondig en ik begrijp met de grondigheid die ik zie wanneer zij hun werk doen dat dit inderdaad een dag duurt. Persoonlijk vind ik het een prettig idee dat deze mensen dat doen. Als molenaar werk je in een machine met balken, raderen en onderdelen die veel meer wegen dan ik en dan is het erg prettig te weten dat de boel goed in orde is of dat je weet waar het in orde gemaakt moet worden en dat je niet spontaan zo’n onderdeel op je hoofd kunt krijgen. Molenaar zijn is een pracht hobby, maar je kan er alleen maar van genieten als je die hobby veilig kunt uitvoeren.

Omdat ik al vermoede dat de molen door dit onderzoek regelmatig stil moet staan heb ik mijn laptop meegenomen en kan ik deze dag al regelmatig aan mijn blog werken en ook heb ik een boel lectuur over het weer meegenomen en dan met name over onweer. Dit omdat er pas onweer was die niet viel onder de onweerssoorten die ik ken en dan als je Natasja heet wil je er opeens van alles over weten, ik zal me dus niet vervelen vandaag.

Deze drie dagen achter elkaar op de molen waren dus afwisselend genoeg, zelfs zonder dat we lekker konden draaien. Ik ben erg benieuwd wat er uiteindelijk allemaal in het inspectierapport komt te staan, maar daar moet ik denk ik nog wat geduld voor hebben.

Afgelopen weekend waren de meeste molens open in verband nationale molendag, veel molens zelfs twee dagen net als de Wilpermolen.

Nu we met twee molenaars zijn op de Wilpermolen en we beiden niet de tijd hadden twee dagen te gaan draaien hebben we ons gesplitst, mijn collega draaide gisteren en ik zaterdag. En wat een mooie dag was dat om te draaien. Wind, een zonnetje, een stoel op de stelling met één van mijn meest favoriete boeken die ik mee genomen had en over de dag verspreid zo’n 20 bezoekers maakte deze nationale molendag tot een zeer geslaagde.

Beetje spannend vond ik het wel, want er was code geel voor de middag omdat er onweer en buien konden komen en dat is nog niet eerder voor gekomen op dagen dat ik alleen draaide, maar wel iets om als molenaar goed rekening mee te houden. Toch het weer boeit me zo dat ik me niet voor kon stellen dat ik een onweersbui zou kunnen missen als ik het weer goed in de gaten hield. Het was wel een reden voor mij om extra goed op te letten met deze waarschuwing en ik parkeerde om deze reden een stoel zo op de stelling van de molen dat ik telkens over mijn boek heen de lucht kon zien.

Maar in Posterenk waar de molen staat hadden we geluk, ik heb wel dreigende wolken en luchten gezien, maar ze gingen op veilige afstand links en rechts langs de molen heen deze nationale molendag. Ik had dus ook alle tijd voor bezoekers die langskwamen en ik ben altijd wel benieuwd waar die bezoekers vandaan komen en hoe ze in Posterenk terecht komen en dat was voor één gezin die op bezoek kwam wel heel ver. Dit gezin kwam helemaal uit Canada, de vader was de zoon van een Nederlander en kon zelfs een klein beetje Nederland en wilde graag zijn kinderen een stukje cultuur meegeven van hun roots. In Canada kennen ze geen windmolens zoals in Nederland, wel kennen ze watermolens en ze waren dan ook erg geïnteresseerd naar de type molens die we hier hadden en waren verbaasd dat we hier zelfs molens hebben met een rad en wieken tegelijk zoals de poldermolens.Erg leuk verhalen over molens uit andere landen te horen en de interesse die bezoekers hebben over de molens zoals we die in Nederland kennen.

Zo was er ook een oudere bezoeker die in de buurt van de molen opgegroeid was en deze nationale molendag weer even kwam kijken en hij nam verhalen mee over hoe het hier op de molen was toen die nog beroepsmatig draaide ook erg leuk om te horen.

Dit soort verhalen, de interesse van de bezoekers maken zo’n dag op de molen die zelfs zonder dat al leuk zijn erg boeiend en voor het ik het wist was het al later dan ik van plan was om te vertrekken.

Nationale molendag was dus voor mij voorbij gevlogen en ook van mijn collega hoorde ik dat er erg veel bezoekers geweest waren. Nationale molendag werkt dus beter dan ik verwacht had, als ik zo de berichten lees van diverse molens zijn ze goed bezocht en dat is goed voor het behoud van de molens die we nog hebben.

Afgelopen week is er geen blog verschenen, dat was niet omdat er geen molenavonturen waren, maar juist omdat er zoveel waren dat ik geen tijd heb gehad erover te schrijven.

Dat begon al met afgelopen zaterdag, de molenaar in opleiding van de Wilpermolen had samen met nog enkele andere molenaren in opleiding hun eigen molenavonturen in Arnhem, daar hadden zij hun provinciaal molenexamen. Natuurlijk was ik erg benieuwd of het hem gelukt was te slagen, dus ik besloot erheen te gaan om te kijken of het hem gelukt was. En ja hoor, het is hem gelukt, het zou me ook verbaasd hebben als hij het niet gered zou hebben, maar toch, het blijft een moment opname waar het ook wel een beetje mee moet zitten. Een andere molenaar in opleiding die ik al een paar keer eerder ontmoet had bij molen De Vink in Herveld was ook geslaagd, beide van harte gefeliciteerd en veel succes bij het landelijk examen over een half jaar. Van de overige kandidaten weet ik niet hoe het afgelopen is, ik hoop voor ze dat ze ook door mogen naar hun volgend examen.

Nu had ik natuurlijk nog even door kunnen gaan naar de Wilpermolen, maar ik besloot het dit weekend zo te laten, ook omdat ik gepland had woensdag de hele dag al te gaan, ik zou die dag bezoek op de molen krijgen waar ik nog het een en ander voor moest voorbereiden. Dit bezoek had veel te maken met nieuwe molenavonturen.

Naast molenaar ben ik moeder van drie zonen en al bijna 18 jaar gastouder, werken met kinderen is dus mijn beroep en zoals ik het zie is er niks mooiers als beroep dan werken met kinderen die nog zo vol bewondering de wereld ontdekken met een open houding. Dit werk ik wil ook vier dagen per week blijven doen en voor de vijfde dag besloot ik andere projecten uit te werken zodat ik mijn eigen duobaan zou kunnen uitoefenen.

Een tijdje geleden nadat ik geslaagd was als molenaar besloot ik  het werken met kinderen en mijn molenpassie te combineren en kwam op het idee molenprojecten op te zetten voor basisschoolleerlingen met als resultaat twee educatieve erfgoed projecten. Dit heb ik ook laten weten aan de gemeente waar ik woon en er bleek belangstelling te zijn. Een aantal weken geleden resulteerde dit in een erg leuk gesprek met de cultuurcoach van de gemeente en is besloten dat deze twee projecten opgenomen worden in het lesaanbod voor basisscholen uit de regio waar ze uit kunnen kiezen, voor zover ik begreep gaat het dan om 38 scholen totaal die voor deze projecten zouden kunnen kiezen. Vier dagen per week gastouder en één dag per week culturele erfgoededucatie, ik ben benieuwd na de zomervakantie of dat in praktijk gaat werken, het lijkt mij in ieder geval erg leuk, de tijd zal het leren.

Afgelopen woensdag kwam deze cultuurcoach dus op de molen en ze had iemand mee genomen van een doorlopende leerlijn erfgoed “Reizen in de tijd” (te vinden op de volgende link: www.reizenindetijd.nl ) om te kijken of één van de projecten daar bij zou kunnen aansluiten. Na een interessant gesprek bleek dat niet zo te zijn, maar willen we wel onderzoeken of ik een project zou kunnen opzetten dat wel aansluit bij dit project en beiden hebben hun hulp daarbij aangeboden. Nog meer molenavonturen en een uitdaging erbij dus, ook hier zal de tijd zal leren of dit gaat lukken.

Na dit interessante gesprek kwam één van de molenaars van de molen waar ik mijn opleiding begon me de rest van de dag gezelschap houden tijdens het draaien, erg leuk zo af en toe eens weer samen te werken en bij te kletsen, het was een zeer geslaagde dag geweest.

Gisteren dus weer molendag, want het is zaterdag en één van mijn zonen had zin om mee te gaan als hij ook maar mee mocht helpen en omdat ik deze dag verwachtte dat ik alleen op de molen zou zijn en er dus ook echt wat te helpen was voor hem gingen we samen. Erg gezellig zo’n moeder-zoondag op de molen en wie weet krijgt hij ooit genoeg interesse om ook molenaar te worden, die zullen er in de toekomst hard nodig zijn, maar voor nu gaat hij alleen maar mee als hij zelf aangeeft er zin in te hebben en ik ook zeker weet dat er wat te doen is voor hem. Hij mocht mee helpen met de molen op de wind zetten en door de dag heen hebben we paar keer gekozen voor andere zeilvoeringen en ik was onder de indruk van hoe snel hij dingen oppikt, merendeel één keer voordoen en hij kon het de volgende wiek zelf. Aan het einde van de dag kon hij zich helemaal uitleven, want ik besloot de molen terug te zetten op het westen in verband met de weersverwachtingen van aankomende week, 180 graden kruien dus, hij kon zich dus lekker uitleven en ik had dan toch best veel schik toen hij tot de conclusie kwam onder de indruk te zijn van molenaars die vrijwillig zulk zwaar werk deden en zag binnen een paar minuten af van het idee dat alleen te doen. Quality-time zo samen een dagje op de molen en samenwerken was het.

Dat waren dus genoeg molenavonturen afgelopen week.

Voor de stagemolenaars was het gisteren een spannende dag, de dag van hun provinciaal examen. Afgelopen stage periode heb ik merendeel maar drie van de vier stagemolenaars gezien en de vierde had ook aangegeven aan het eind van deze stage periode geen examen te doen, maar wilde het gisteren toch proberen. En dat kan natuurlijk, als je examen mag doen wordt er verwacht dat je elke molen kunt draaien, ook als je die voor het eerst ziet of maar weinig heb gezien. Het zou dus eigenlijk geen verschil moeten maken, maar toch helpt zo’n stage periode, het is net alsof je in een vreemde auto stapt, de koppeling en bediening voelt net anders aan, maar je kan er in rijden. De stage periode is dan ook bedoeld om feeling te krijgen met de molen waar je examen doet, handig maar niet perse noodzakelijk.

Mijn collega molenaar en ik waren al voor acht uur in de ochtend op de molen om de boel in orde te maken voor de examens waarvan de eerste al om negen uur in de ochtend. Er moest een zithoek gemaakt worden voor de examinatoren en stagemolenaars voor het stukje theorie en de nabespreking van het examen. De molen moest een stukje uit de wind gedraaid worden zodat de stagemolenaar een stukje kon kruien. De as moest gesmeerd worden, de steen gelicht en uit het werk worden gezet.

De examinatoren waren met z’n vijven waarvan één in opleiding, de laatste kende ik nog niet, maar bleek minstens zo sympathiek als de vier die ik wel kende.  Nadat zij met de eerste stagemolenaar begonnen waren aan het examen konden wij mooi alvast de lunch voorbereiden, want met vijf man extra vonden wij het leuk in plaats van een gebruikelijk lunchpakketje een uitgebreidere lunch aan tafel te verzorgen en er gewoon een feestelijke dag van te maken.

Inmiddels arriveerde ook de tweede examenkandidaat en die konden wij zo beneden in de molen ontvangen met een bakje koffie. Ik vermoed dat wij drie net zo in spanning zaten af te wachten of het gelukt was met het examen als de stagemolenaars het zelf waren, het valt toch niet mee weet ik uit eigen ervaring. Tijdens zo’n examen wordt er toch aardig wat van je verwacht, het is niet een examen wat je zo maar even doet zonder goede opleiding en voorbereiding en de spanning van meeleven veranderde in blijdschap van meeleven  toen de eerste kandidaat met een brief naar beneden kwam waar gefeliciteerd op stond. Het was hem gelukt en hij mag door naar het landelijk examen.

De beurt was aan de tweede examenkandidaat en ook hij kwam na de ruim anderhalve uur die zo’n examen ongeveer duurt weer naar beneden met goed nieuws. Ook deze kandidaat is geslaagd, dat was een mooie eerste helft van deze examendag. En hij besloot te wachten op de derde van de stagemolenaars, een collega van hem die samen op dezelfde molen hun opleiding volgen.

Lunchtijd was aangebroken, wat is het leuk om examenmolen te zijn. Vijf examinatoren, de examenkandidaat die bleef wachten op zijn collega en de collega kandidaat die inmiddels gearriveerd was en mijn collega en ik aan een lange tafel voor de lunch, we hebben dan besloten dat dit zo leuk is dat we hopen dat De Wilpermolen een volgende keer weer examenmolen mag zijn en ook om de leuke voorafgaande periode met de stagemolenaars.

Tijd voor het derde examen. Helaas lukte het deze kandidaat die we het zo gunden niet om te slagen voor zijn examen. Niet leuk natuurlijk, maar een ervaring rijker en een half jaar extra tijd om te oefenen helpen vast dat het een volgende keer wel lukt. Het lukt nu eenmaal niet iedereen om de eerste keer gelijk te slagen weet ik uit eigen ervaring, maar het is nooit voor niks geweest, je bent een ervaring rijker en een volgende keer weet je al wat je te wachten staat, dat helpt.

De vierde van de stagemolenaars die toch besloot examen te doen is het ook niet gelukt, maar ook voor haar geldt dat ze een ervaring rijker is en wellicht lukt het een volgende keer wel.

Mijn collega en ik wensen dan de eerste twee stagemolenaars heel veel succes bij de voorbereidingen voor het Landelijk examen over een half jaar en de laatste twee stagemolenaars heel veel succes bij hun herkansing over een half jaar. Alle vier als het goed is op andere molens dan De Wilpermolen. Maar als ze toch ook tussendoor nog bij ons willen oefenen zijn ze welkom.

Een mooie dag was het, iedereen een ervaring rijker, een leuke periode ook om op terug te kijken. Mijn collega en ik kregen beide nog een prachtige bos bloemen mee van twee stagemolenaars, wat natuurlijk niet hoefde,  we vonden het gewoon al leuk genoeg dat de stagemolenaars bij ons op de molen waren, goed ook om onze eigen kennis te toetsen en up to date te houden.