Na de oefeningen om takelingen te maken vorige week in Zevenaar besloot ik de touwen van de zeilen van de Wilpermolen te voorzien van nieuwe takelingen.
Gisteren was de molenaar in opleiding van de Wilpermolen er ook en nadat we de molen aan het draaien hadden gezet hebben we beiden eerst nog wat geoefend op stukken touw totdat we het vlot en goed genoeg konden, zodat we de molen niet te lang hoefde stil te zetten om uiteindelijk de touwen van de zeilen van nieuwe takelingen te voorzien.
Nu hadden we beiden wel vaker geoefend met ogen en takelingen maken maar met de manier zoals ik vorige week in Zevenaar geleerd had vond ik persoonlijk beter. Buiten dat ik ze er netter uit zag zien, lijkt deze manier ook sterker. Als ik me niet vergis kwam deze voor mij nieuwe manier uit de scheepsvaart waar ze ook veel met touwen te maken hebben.
Er zijn zoveel verschillende molens, maar net zoveel verschillende molenaars die allemaal zo hun eigen methodes en manieren hanteren. Dat is niet verkeerd vind ik persoonlijk maar boeiend en ik ben dan ook vooral benieuwd waarom molenaars dingen doen zoals ze doen en welke reden ze daarvoor hebben. Het komt voor dat ik dan de logica erachter logischer of beter vind dan hoe ik het oorspronkelijk geleerd heb en kies een methode zelf ook te veranderen en dus zo ook afwijk van misschien collega molenaars die ik ken.
Zo weet ik dat het knopen van de zwichtlijnen bij mij wat afwijkt nu in vergelijking met de meeste molenaars die ook weer hun eigen redenen hebben dat anders te doen. Het voorleggen van de zeilen ben ik ook meerdere manieren van tegen gekomen, maar daar blijf ik kiezen het te doen zoals ik geleerd heb. Sinds een tijdje kies ik er ook voor bij het opzeilen, zeker als het flink waait, de roede aan de ketting te leggen bij het opzeilen ondanks dat het misschien overbodig is omdat de molen op de vang (rem) hoort te staan tijdens het opzeilen. Het is een handeling van maar een paar seconden die geen moeite kost maar toch extra zekerheid biedt dat de wieken niet gaan draaien terwijl je er bovenin geklommen bent om het zeil vast te maken. Zoals ik het zie heb ik geen haast als molenaar, ik hoef mijn brood er niet mee te verdienen en zijn de extra secondes die het kost het zeker waard als je dat in verhouding zet met je veiligheid, je weet maar nooit of er misschien publiek op de molen komt die wilt kijken wat er gebeurd als je aan het vangtouw trekt en die je niet zag omdat je in de wiek zit. Ik weet dat het gebeurd is dat de vang er niet goed opzat of gelicht werd terwijl er iemand in de wiek zat. Kleine moeite dus en een boel veiligheid meer de ketting even aan de wiek vast te maken en zeker wanneer ik alleen draai en niet kan zien wie er de stelling op komt wanneer ik in de wiek zit.
Deze takelingen nu dus ook, niet op de manier zoals ik het oorspronkelijk geleerd heb, maar in mijn ogen steviger en mooier en ook mijn collega was er enthousiast over. We hebben dus naast draaien en wat opruimwerkzaamheden de touwen voorzien van nieuwe takelingen, een leuke klus die wat afwisseling bood ook, het enige nadeel is dat ik verwacht dat ze zolang netjes blijven zitten dat het wel heel lang kan duren dat we dit weer kunnen doen en dat terwijl takelingen aan touwen maken erg leuk werk is. Tja, dan maar gewoon op stukjes resttouw oefenen om ze niet te verleren.