Autisme en taboe

openmind1Zojuist heb ik een belangrijk artikel gelezen. Het gaat over een huisarts met autisme die ook al is het anoniem een boegbeeld wil zijn. Dit soort artikelen dragen bij tot begrip waar nu vaak nog onbegrip is door onwetendheid.

De huisarts wil een boegbeeld zijn en dat is ze in mijn ogen ook. Door haar verhaal te doen zorgt ze voor meer kennis over autisme en het functioneren in de maatschappij. Heel dapper en bewonderenswaardig dat ze dit doet. Het artikel is te lezen op de deze link: http://www.vanuitautismebekeken.nl/nieuws/huisarts-met-autisme-nog-steeds-een-groot-taboe .

Voor degenen die mijn vorige artikel gelezen hebben onder de categorie ‘Autisme’, is het wellicht duidelijk waarom ik dit artikel zo belangrijk vind. Het toont aan dat mensen met autisme niet minder belangrijk zijn in onze maatschappij dan mensen zonder autisme. Ook toont het aan dat mensen met autisme heel veel kunnen bereiken en een belangrijke factor kunnen spelen in de maatschappij. Sterker nog, mijn persoonlijke ervaring met mijn zoon die autisme heeft is dat hij zo gefocust is op waar hij mee bezig is dat hij zichzelf niet laten afleiden door andere factoren dan de factoren die er toe doen op dat moment. Als hij een taak heeft heb ik dan ook het volste vertrouwen altijd in hem. Wat dat betreft hebben mensen met autisme misschien zelfs een streepje voor op mensen zonder autisme, juist door die focus en het in detail weten waar ze mee bezig zijn.

De lijst met beroemde mensen met ASS in mijn vorige artikel laten dat ook zien, het zijn stuk voor stuk mensen die goed zijn in hun interesse gebied en zelfs uitblinken, de kennis die ze delen liggen aan de basis van velen zienswijzen.

Een huisarts met autisme die een anoniem boegbeeld wil zijn, moedig, ik begrijp het wel en denk inderdaad dat de maatschappij er nog niet helemaal klaar voor is, maar ook een anoniem boegbeeld draagt bij tot verandering. Het wordt hoog tijd dat er naar de persoon met kwaliteiten gekeken wordt in plaats van naar de ‘etiketjes’ die ze hebben en niet alleen naar de belemmeringen.

Deze moedige huisarts is inderdaad een mooi boegbeeld, zelfs anoniem, ik heb grote bewondering voor haar dat ze deze stap gemaakt heeft, ik zou zelf ook minstens met net zoveel vertrouwen naar een huisarts met als zonder autisme gaan.

Dit bericht is geplaatst in Autisme. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *