Vandaag, na alweer een leerzame molendag bij molen de Engel kwam er telkens op de terugweg naar huis het woord mallemolen in mijn gedachte. Ondanks mijn favoriete cd die ik opgezet had in de auto toen ik naar huis reed, hoorde ik alleen het liedje “Windmills of your mind”, waarvan ik toch zeker weet dat die niet op die cd staat.
Eigenlijk als ik een molen met alle wielen die elkaar aandrijven centraal stel, zie ik wel overeenkomsten op allerlei vlakken in mijn leven. Eigenlijk zou deze blog zo’n beetje in elke categorie kunnen staan waar ik over schrijf. Of de sneeuwbal uit het liedje dat ik net noemde die zijn eigen weg kiest en steeds groter wordt. Een dag als vandaag waaruit eigenlijk bleek dat het niet eens meer alleen om molens ging, maar misschien wel over een rode draad, mijn eigen mallemolen die maar wilt uitwaaieren.
Inmiddels weet ik echt wel dat ik zou moeten kunnen slagen voor het examen, maar die mallemolen die eigen raderen en wielen aandrijft in mijn gedachtes zetten en van alles in het werk dat nu niet hoeft te werken en maken het best wel complex. Vandaag ging dan ook vooral over kaders. Elke keer als ik iets probeer te begrijpen ga ik op zoek naar informatie en de zijwegen om die bij elkaar te sprokkelen zijn eindeloos en laten je verdwalen in oneindige bijkomstigheden, interessante wetenswaardigheden en vooral de diverse uitzonderingen die het bijna onmogelijk maken de kern en basis nog eenvoudig te kunnen zien.
Vandaag dus terug naar de basis en niet uitwaaieren en wat is dat verdomde lastig, zeker als je nieuwsgierigheid roept om verklaringen en meer informatie. Toch in overleg met de molenaar die me vandaag geholpen heeft bij de voorbereidingen heb ik besloten dat uitwaaieren proberen achterwegen te laten tot na mijn examen, nu vormt het alleen maar een belemmering, want bij elke simpele vraag zie ik tegelijk buiten het antwoord op de vraag, de uitzonderingen en andere mogelijke antwoorden waardoor ik echt niet meer weet wat ik als antwoord kan geven op een toch basisvraag, dat schiet dus niet op.
Het is nu een beetje ouderwets stampwerk geworden, net als vroeger op school, een kwestie van wat is de vraag en hoe moet het antwoord zijn. Inmiddels heb ik kladbriefjes vol met one-liners erop van antwoorden, dit om orde in de chaos van de mallemolen die mijn gedachte lijken te zijn op molenvlak te brengen. Al oefenend op de vraagstukken die er zijn op molenvlak valt dit nog niet mee, maar ik snap de noodzaak en het is ook prettig als je met elke oefendag op de molen merkt dat de basis steeds steviger wordt.
Afgelopen weken merk ik dan ook, dat er steeds minder spannende momenten overblijven omdat ik denk op steeds meer vragen een degelijk antwoord te kunnen geven zonder dat mijn mallemolen alle kanten uit wilt, alleen er zijn nog zoveel vragen dat mijn mallemolen het lijkt te winnen. Of de basis nu genoeg is ben ik nog steeds niet van overtuigd, maar met mijn kladbriefjes vol one-liners, alle tips en adviezen van diverse molenaars kom ik steeds meer in de buurt van het moeten kunnen halen van dat examen.
Nu nog maar twee zaterdagen om te oefenen, één op de examenmolen en één op een molen bij een molenaar die me helpt straks bestand te zijn tegen de vragen die komen gaan op het examen. Tot nu toe gaat het best aardig, maar ik ben toch wel echt blij dat ik nog deze twee dagen mag oefenen, elke keer leer je toch weer bij. Nu dus eerst weer de molens en daarna mag mijn mallemolen weer uitwaaieren naar zijstraten, uitzonderingen en wetenswaardigheden.