Normaal gesproken is zaterdag molendag, maar gisteren kreeg ik de kans om extra examenvaardigheden te oefenen op de molen waar ik mijn opleiding tot molenaar volg met de molenaar van molen de Vink.
Zo’n extra kans te oefenen laat ik niet liggen, want ik ben er nog niet zo zeker van of ik het ga redden op het examen. Niet dat ik twijfel of ik veilig een molen kan draaien en ook niet of ik voldoende kennis heb, maar die kennis op het juiste moment en op de juiste manier kunnen delen, daar maak ik me toch wel zorgen over. Daarnaast speelt dat de info zoveel is dat het voor mij onmogelijk is ook alles wat ik leer te onthouden, soms zakt het weer weg als het een tijd niet ter sprake is geweest en kan ik het niet meer helder voor de geest krijgen als ik er vragen over krijg. Dat geeft zo het effect van de klok hebben horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt, super frustrerend en ook waar ik me zorgen over maak nu met het examen in vooruitzicht.
Deze molenaar is er erg goed in de oefenmomenten op een echt examenmoment te laten lijken en er zijn afgelopen periode daardoor al verschillende examenachtige vragen geweest die ik daardoor heb kunnen oefenen en waarvan ik denk ze nu wel te kunnen beantwoorden in een examensituatie. Alleen de vragen die gesteld kunnen worden zijn eindeloos, dus er is nog heel veel te oefenen.
Eigenlijk begon de dag al bizar. Vorige week hebben we het uitgebreid gehad over hoe het zit met een koppel maalstenen die van onder aangedreven wordt terwijl het toch de bovenste steen is die ronddraait en hoe de techniek daarachter zit. Toen de molenaar deze molendag de molen in kwam bleek hij iets erg grappig te vinden en ik begreep het direct toen ik zag waar hij naar keek. In de molen waar ik nu toch al bijna twee jaar les staat zo’n koppel, elektrisch aangedreven, maar wel vanaf onderen, al die tijd al en natuurlijk zie ik die ook elke keer als ik de molen in kom, alleen buiten dat voor lief te nemen heb ik er nog nooit bij stil gestaan dat ik hier op de eigen lesmolen dit allang had kunnen leren hoe dat zat. Typisch zo’n gevalletje van bezig zijn met allerlei andere dingen en dit over het hoofd gezien te hebben, misschien ook wel omdat er nog zoveel andere dingen zijn om te leren en omdat de aandrijving op een zolder is waar ik eigenlijk alleen maar doorheen loop en nooit bezig ben.
We hebben de molen niet laten draaien deze molendag, maar van begin tot eind diverse molentypes en de techniek erin besproken, examenmomenten geoefend en daarbij veel over het weer gepraat. Waren het eerder nog bladzijdes vol met aantekeningen, dit keer red ik het met kladbriefjes met one-liners erop, maar dan wel erg essentiële voor mij. Dit zijn toch dingen die ik echt niet wil vergeten op mijn examen en ik gewoon zo in mijn hoofd moet stampen dat ik ze zo kan opdreunen.
Een zeer waardevolle molendag dus en zoveel weer geleerd dat ik niet de indruk had dat er nog een klein beetje informatie bij kon. Nadat ik de molen verliet keek ik nog even om en zag boven in de wiek een boel vogels zitten, een prachtig plaatje en ik vroeg mezelf af of zij al die kennis over het weer nodig hadden of dat ze het gewoon van nature weten hoe het zit. Wellicht zouden deze vogels zo’n molenaarsleerling als ik maar een rare vogel vinden. Die vogels zouden ook vast niet zo blij geweest zijn als ik toen ik voor het eerst een orkaan had waargenomen deze ochtend op de weerkaarten en zelfs zag dat die onze kant op kwam en mezelf vol verwachting afvroeg wat van deze orkaan die de naam Gaston heeft nog over zou zijn als die in de buurt van de molen zou komen.
Vanochtend was er weer een molendag, op de examenmolen, maar ik had het idee dat er nog steeds geen nieuwe informatie bij paste. Toch had ik wel zin, want dit was het moment om eens extra de praktijk te oefenen, vooral het klampen van de zeilen en het vangen van het gevlucht met een ander systeem dan ik gewend ben wilde ik nog graag oefenen. Drie keer heb ik het klampen geoefend en drie keer lukte het tegen mijn verwachting in in één keer en ook de vang bedienen lukte goed, dit geeft een prettig gevoel, ik maak me om de molen zelf echt geen zorgen en denk dat ik heel veel geluk heb met zo’n goed te hanteren molen voor het examen.
Nadat de molen draaide en ik inderdaad de dingen nog geoefend had die ik deze ochtend graag wilde oefenen vertelde de molenaar me dat hij nog foto’s had om te bekijken. Op foto’s kan je perfect dingen laten zien en uitvergroten en je leert er veel van. Maar buiten dat had ik nu wel erg veel geluk, want deze molenaar bleek foto’s te hebben van een iets waar ik al lang naar op zoek was en geen duidelijke foto’s en plaatjes van kon vinden, wat betekent dat ik weer iets van mijn lijstje kan afstrepen dat ik nog graag wilde begrijpen.
Heel grappig een moment dat mijn vrienden en familie kennen, dat ze genoeg gezien en gehoord hebben over molens en waarvan ik overtuigd was dat zoiets mij vast niet kon overkomen was toch gekomen. Blijkbaar is er zelfs bij een molengek als ik een grens en ik vond het mooi genoeg geweest met alle leermomenten en kennis over molens voor dit weekend, ik heb er weer een boel bij geleerd, vond het superleuk maar voor nu past er gewoon even niets meer bij. Zelfs toen ik op de terugweg de houtzaagmolen in Ruurlo zag waar ik eigenlijk nog wel iets even wilde bekijken dat we gisteren besproken hadden tijdens de extra molendag besloot ik door te rijden naar huis om te proberen komende dagen wat ik geleerd heb te onthouden voor er weer wat nieuwe molenkennis bij kan.