Het “Moment Suprême”

20160928momentsupremeNormaal gesproken zal ik niet zo bloggen, maar omdat ik gezien heb dat deze molenblogs per blog zo’n minimaal 135 keer gelezen worden, met uitlopers zelfs tot over de 900 lezers krijg ik de indruk dat er misschien mensen zijn die benieuwd zijn hoe dit “Moment Suprême”, het landelijke molen-examen is afgelopen en voor degenen die zich dat afvragen…., Yes!!! Het is gelukt, ik ben geslaagd en mag mezelf gediplomeerd molenaar noemen.

Alleen de telefoon staat roodgloeiend en bloggen over hoe het gegaan is lukt me nu dus even niet, dus morgen vervolg ik dit blog met een verslag over hoe de dag vandaag gegaan is.

Het verslag:

Gisteren toen ik opstond en vriendlief naar zijn werk was en zonenlief naar school waren besloot ik voor een laatste keer nog eens de one-liners aan aantekeningen door te lezen en kwam tot de conclusie dat die er best goed inzaten. De zenuwen vielen best mee en ik hoopte dat ik dat de rest van de dag vol kon houden.

Ik vond het erg gunstig dat het examen pas in de middag was dan had ik alle tijd om de weerkaarten te bestuderen, mijn vier weer-apps te raadplegen en de barometers in de gaten te houden. Toch in de loop van de ochtend kwamen er opeens weer van die momenten die me de zenuwen bezorgde. Zoals ojee, als ik de ketting van het gevlucht maar niet vergeet los te maken wanneer ik wil kruien…, of wat doe ik nu er windkracht 4 voorspeld is en welke zeilvoering kies ik dan…. Dit zijn geen gedachtes die helpen dus ik besloot mijn maatje José Rodriquez (dat is mijn gitaar) erbij te pakken, waar ik de laatste tijd niet meer dagelijks op speel. In het begin hielp dat nog wel, maar uiteindelijk vertrok ik toch met veel te veel examenangst voor het Moment Suprême naar Varsseveld. Onderweg vroeg ik me dan ook af waarom ik geen normale hobby gekozen had zoals breien of haken of als ik dan toch een oud ambacht wilde ik niet gewoon was gaan kantklossen, maar nee hoor, ik wil met grote ambachtelijke machines gaan werken.

Na een rondje voorstellen van de vier examinatoren begon het dan echt. Het examen bestond uit drie delen waarvan elk deel door een andere examinator afgelegd werd, de vierde examinator was notulist.

Het eerste deel was op de stelling waar vragen gesteld werden over de weersverwachting van dat moment, de stelling, de staart van de molen en het gevlucht. De bedoeling was dat ik de molen goed op de wind zou zetten en opzeilen en gelukkig zei de examinator dat tijdens deze handelingen ik geen vragen hoefde te beantwoorden, gelukkig maar want met knikkende knieën en trillende handen met windkracht vier het gevlucht in klimmen is al lastig genoeg.

Wat me nog niet eerder overkomen was is dat toen ik boven in de wiek was een windvlaag het zeil bijna uit mijn handen waaide terwijl volgens mij de molen toch goed genoeg op de wind stond, ik begreep opeens waarom ik steeds vaker zie dat molenaars het zeil opgerold laten, dat ga ik de volgende keer ook maar proberen, lijkt me toch veiliger.

Ik weet niet meer precies de details van het examen, maar aan het eind van dit eerste deel vond ik dat de vragen als een waterval kwamen en kreeg het gevoel dat als het zo door ging ik het niet zou redden, maar net op dat moment bleek deel één van het examen voorbij gelukkig.

Deel twee ging verder in de kap, het tempo van de vragen lag hier lager en de one-liners kwamen goed van pas, tijdens dit deel ging het weer steeds beter en met alleen nog het derde deel voor de boeg met algemene vragen over diverse molentypes en vragen waar de nadruk lag op het weer en de weerkaarten kreeg ik er weer steeds meer vertrouwen in. En inderdaad over de andere molentypes  bleef het bij algemene vragen, ik ervoer ze merendeel niet als moeilijk. Het weer ben ik zo leuk gaan vinden de laatste weken dat ik het zelfs leuk vond toen dit onderdeel aanbrak.

De examinatoren gingen zich beraadslagen en ik durfde een kleine hoop te hebben dat ik het er goed genoeg van afgebracht had, iets dat ik bij eerdere examens niet had. Toen ik de uitslag hoorde dat ik geslaagd was voor dit Moment Suprême was de eerste gedachte niet eens blijdschap dat ik molenaar was, maar blijdschap dat ik dit niet nog eens hoefde mee te maken zo’n examen, de bakstenen vielen van me af of misschien zelfs molenstenen. Als ik nog eens een aparte hobby zoek, ga ik eerst na wat voor examenvorm daaraan vast zit.

Yes, ik ben molenaar, deze ochtend zo de dag na het examen valt het kwartje pas echt, ik heb wel meer diploma’s en certificaten gehaald, maar met deze ben ik toch het meest blij. Nu de komende weken lekker draaien op de Wilpermolen in Posterenk zonder de examenstress.

Dit bericht is geplaatst in Molens. Bookmark de permalink.

7 reacties op Het “Moment Suprême”

  1. Wilma Dondergoor schreef:

    Ik ben super benieuwd naar je “officiële” blog!

  2. Vader van molenfan schreef:

    Gefeliciteerd!

  3. Debby Derksen schreef:

    Super tof! Maar had ook niet anders van je verwacht dan dat je zou slagen!
    Kei goed! En nu lekker genieten!!

  4. Ans schreef:

    Gefeliciteerd met het behalen van het ,voor jou zo belangrijke ,papiertje en veel mooie draai-jaren gewenst.

  5. Duncan schreef:

    Fantastisch! Gefeliciteerd!!

Laat een reactie achter op Vader van molenfan Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *