Het geluid van afgelopen woensdag bij de molen zat me niet lekker, dus ik begon de ochtend gisteren met de stormluiken uit de kap te halen waardoor ik goed zicht had op de askop, maar kon op dat moment niks ontdekken, toch besloot ik ze eruit te laten omdat voor mijn gevoel daar toch het probleem zat. Toen de andere molenaar ook op de molen gekomen was besloten we eerst de molen te laten draaien zodat ook hij kon horen wat ik bedoelde. En al snel zou blijken dat we deze ochtend echt pech hadden op de molen.
Nadat we de molen op de wind gezet hadden en lieten draaien bleek dat het geluid dat woensdag nog vooral leek op een schurend, aanlopend geluid en die zaterdag daarvoor nog helemaal niet te horen was, veranderd was in doffe dreunen, als je je hand op de staart legde kon je het buiten horen zelfs voelen, dit was echt niet wat je wil horen op een molen. Samen gingen we op zoek naar de oorzaak, maar ook de andere molenaar kon het in eerste instantie niet vinden. Ook omdat we de molen stil zetten als we in de kap zijn voor onze veiligheid. Toch besloot de molenaar even later te gaan kijken in de kap terwijl de molen langzaam draaide in de hoop het probleem zo te ontdekken en ja hoor, hij zag het gelijk. De complete roede waar de wieken aan zitten had speling gekregen in de askop en verschoof tijdens het draaien telkens ongeveer een centimeter, wat met het gigantische gewicht van zo’n roede resulteert in doffe dreunen twee keer per omwenteling.
Onze ochtend was snel over op de molen omdat we besloten dat het nu onverantwoord is door te draaien en dit molenmakers-werk is en geen molenaarswerk om op te lossen. Nu maar hopen dat de molenmaker aankomende week tijd heeft om dit probleem te verhelpen, zodat we zaterdag weer gewoon kunnen draaien.
Dat ik nu molenaar ben en dat het leukste diploma vind dat ik ooit gehaald heb, heb ik veel hulp bij gehad, ik ben echt niet de enige die daar vier jaar mijn best voor gedaan heb, er zijn molenaars die daar een grote rol bij gespeeld hebben. Die me geholpen hebben zoals te lezen is in vele van de blogs hiervoor in de categorie molens. Dit waren stuk voor stuk leerzame dagen en afgezien van soms pittig, vooral erg leuk en bijzonder. Dat ik nu molenaar ben is zeker aan veel molenaars te danken en met name de molenaars van de molen waar ik mijn opleiding begon en de molenaar waar ik die opleiding later vervolgde en waar ik nu zelf ook molenaar ben.
Minstens zo’n grote rol speelde de molenaars van de Torenmolen in Zevenaar, de Standerdmolen in Herveld en de molenaar die als een echte Willy Wortel hulpmiddelen in elkaar knutselde om dingen over molentechniek duidelijk te maken van de Spinnenkopmolen en watermolen uit Laag-Keppel. Tijd voor een feestje dus, ik vind dat die molenaars dat zeker verdiend hebben.
Gisterenavond had ik ze dus allemaal uitgenodigd met partners, al is het voor lotgenotencontact voor vriendlief, je zult maar een partner hebben die een molenhobby heeft, dat vergt echt wel wat, deze partners die ik merendeel wel kende verdienden dus ook zeker een feestje. En echt wat is dit een superleuke avond geworden, heel bijzonder de molenaars die elkaar niet allemaal kende bij elkaar op een feestje te zien en te bedenken dat zij dit allemaal mogelijk gemaakt hebben dat ik nu ook molenaar ben.
Een van de molenaars, die buiten molenaar ook muzikale talenten heeft had een lied geschreven op de melodie (hoe toepasselijk) van het lied “Daar bij die molen”, had één van mijn zonen bereid gevonden als zanger van de coupletten op te treden en begeleidde hem op zijn accordeon. De rest van de molenaars en hun partners zongen het refrein dat op een groot stuk papier geschreven was. Geweldig, zo leuk vier jaar samengevat te horen op deze manier.
De pech van de ochtend viel echt in het niet bij de leuke avond zo met alle molenaars en hun partners en ik ga ze zeker af en toe opzoeken op hun molens en dan zonder de examenstress, maar nu gewoon relaxed als molenaars met een gezamenlijke hobby, nu begint de hobby pas echt.
Ik weet zeker dat ik nog lang ga nagenieten van deze leuke avond, zelfs vriendlief en zonen die het soms zwaar hebben met mijn molenpassie moesten toch echt toegeven dat ze ook een superleuke avond gehad hebben zo met een huiskamer vol mensen die ze niet allemaal kenden.