Wat kan er nu leuker zijn voor een molengek als ik dan een molen bezoeken? Het antwoord hierop is heel eenvoudig, namelijk vijf molens bezoeken en dat is wat ik gisteren gedaan heb tijdens de molen voorjaarsexcursie.
Vijf molens stonden er op het programma in en om Leiden. In het begin vond ik zo’n excursie maar niks. Veel te veel molenaars en molenaarsleerlingen en wat ik hoorde en zag was behoorlijk abracadabra voor mij. Tegenwoordig weet ik al aardig wat van molens en snap ik wat ik zie. Al die molenaars en molenaarsleerlingen zijn hobby-genoten die niet zuchten en met de ogen draaien als ik iets zie waar ik van onder de indruk ben. Als ik vragen heb zijn er tientallen molenaars die meedenken en met elkaar brainstormend vallen de kwartjes op z’n plek.
Vijf molens dus op het programma en in de vijftig hobby-genoten, dat is bijna om hyper van te worden. Het weer was prachtig dus wat wil je nog meer? Maar het kon nog mooier, ik kreeg deze dag te horen wie de examinatoren waren van het regionale examen 30 april waar ik aan meedoe en ik ken ze allemaal al. Ik moet toch echt tot de conclusie komen dat ze het mij niet makkelijker kunnen maken dit keer, een molen met molenaars om examen te doen waar ik al ongeveer twee en half jaar ervaring heb en examinatoren die ik ook al ken. Nu maar hopen dat het dit keer wel lukt, ik ben in ieder geval erg opgelucht nu ik dit allemaal al weet, het zijn zeker factoren die examenstress verminderend zijn.
De examinatoren hebben me dan ook regelmatig tijdens deze dag al een voorproefje gegeven met vragen en adviezen en daar ben ik super blij mee. Mijn twijfel of ik dit jaar mee moest gaan en niet beter kon oefenen op de stagemolen was weg, die molen ken ik wel. Deze dag heb ik meer geleerd dan ik op de stagemolen had gekund.
Een ander probleem is als je meerdere molens bezoekt welke foto je uitkiest voor op de foto bij dit blok van de vele foto’s die voor mij allemaal bijzonder zijn en hoe kan je een blog schrijven met een acceptabele lengte als je wel vijf prachtexemplaren van molens bezoekt en het gevoel hebt een boek te kunnen schrijven over je belevenissen daar? We zullen zien…
De eerste molen die we bezochten was molen “De Arkduif” te Bodengraven. Hier werden we ontvangen in het eraan vast gelegen café met koffie en gebak. Deze molen is een ronde stenen stellingkorenmolen, net als de thuismolen waar ik les, maar toch waren hier unieke dingen te zien. De stelling bijvoorbeeld was halverwege de deuren geplaatst, een vreemde locatie voor een stelling maar het zag er dus wel heel apart uit en wekt bij mij de indruk dat de stelling oorspronkelijk lager gezeten heeft. Ik weet niet precies de reden waarom die stelling op zo’n unieke plek zit, misschien heeft er ooit een langer gevlucht op gezeten of is het bovenste gedeelte om een andere reden ooit opgehoogd. Er was daar teveel te zien dat ik aan deze vraag toekwam, mochten molenaars dit weten, schrijf het gerust in een reactie onder dit blog, want ik ben er wel nieuwsgierig naar. Wat verder heel apart was, was het motief dat in de koningsspil zat en ik kan me niet voorstellen dat molenaars dat zo maakte voor decoratie, daar zijn molenaars te praktisch voor. Toch hoorde ik al snel de reden, namelijk dat de spil ooit een vijzel geweest is, zoals op het fotootje bij dit blog.
Molen twee was de molen waar ik het meest naar uitkeek, ik wilde dolgraag een echte poldermolen bezoeken omdat bij het beantwoorden op mijn laatste examen daar het een en ander fout ging, ik wilde het met eigen ogen zien zodat het ging leven voor me en dat is gelukt en hoe. Dit was van de excursie voor mij de meest bijzondere molen en niet alleen omdat het een poldermolen is die ik zo graag wilde bezoeken, maar ook omdat ik erg onder de indruk was van de gastvrijheid van de molenaars daar die in de molen wonen en dus 52 molenaars en molenaarsleerlingen die ze niet allemaal kende in hun privé verblijven toelieten, want om de molen te kunnen bezichtigen moet je zo’n beetje door al hun privé vertrekken lopen.
De molen, nummer vier van een molenviergang te Aarlanderveen, waarvan elk van de molens een stuk polder droogmalen heeft een vijzel waarmee het water 0,9 meter opgevoerd kan worden. Wat uniek was om te zien is dat waar anderen een openhaard in hun woonkamer hebben, deze molenaars een soort van schouw in hun woonkamer hebben waar je door een raampje dat proces van water omhoog malen kan zien gebeuren. Omdat ik uit de theorieboeken het plaatje van het verloop van dit proces niet duidelijk kreeg vroeg ik hoe dat nu precies zat en de vrouw van de molenaar en zij nam me mee om het van begin tot eind te bekijken. Het beeld van het rooster dat afval tegenhoudt had ik wel voor ogen, dat is ook makkelijk te zien als je om de molen heen loopt en de draaiende vijzel die het water omhoog maalt was me ook duidelijk, maar dan… Het wachtdeur gedeelte en hoe het werkt, daar ging het me om, dat stukje was me onduidelijk en waar de vrouw van de molenaar me toen mee naartoe nam was het meest bijzondere moment van de dag.
Aan de kant waar het water de molen op een hoger niveau weer verlaat zat een deur, die maakte ze open en er was een soort van tunnel onder de molen zichtbaar. Er waren twee planken over het water waarover je die tunnel in kon lopen naar het midden van de molen waar ongeveer ook de wachtdeur was. Deze wachtdeur hangt als een soort vlag naar beneden en wordt opgeduwd door het op gemaalde water en als je de molen stil zet loopt het water aan de ene kant van de wachtdeur weer terug langs de vijzel en aan de andere kant wordt door het hoger gelegen water de wachtdeur dichtgeduwd zodat de rest van het hoger liggende water niet meer terug kan stromen. Op die plek zo midden onder de molen kon je omhoog kijken en zag je het raampje van de woonkamer die er van de andere kant uitzag als een schouw waar je het maalproces kon volgen, wat bijzonder!!! En wat ontzetten leuk dat ik dit mocht zien, dit vergeet ik niet meer. Wat nog meer uniek was in deze molen was in de kap, er zat een lange spruit in van metaal, dat had ik nog niet eerder gezien, ik ken ze alleen van hout en na navraag bleek dat deze lange spruit eerder een roede was geweest van het gevlucht.
Omdat mijn blog al langer is dan normaal heb ik besloten een “wordt vervolgd” te maken voor de liefhebbers die willen weten wat ik allemaal beleefd heb bij de overige drie molens. Wordt dus vervolgd.