Na alle stageweken en bezoeken aan andere molens kon ik dan vandaag eindelijk weer terug naar de thuismolen en dit keer niet als molenaar in opleiding maar als molenaar. Voorlopig ga ik echt even niet meer naar andere molens, nu eerst maar weer even gewoon bij de Wilpermolen zonder fratsen en examenstress lekker draaien…, maar…, hoe komt het toch dat mijn verwachtingen er tegenwoordig zo gigantisch naast kunnen zitten. Dat gewoon zonder fratsen lekker draaien op de thuismolen zat er niet in.
Toen ik de Wilpermolen naderde zag ik al van een afstandje dat deze in de vreugdestand gezet was. Toen ik nog dichterbij kwam zag ik dat de vreugdestand niet het enige was, aan de stelling hingen vlaggetjes. Het bleek dat de andere twee teamleden van de thuismolen dat donderdag al gedaan hadden nadat ze gehoord hadden dat ik geslaagd was en ze hadden ook nog bloemen en een mooie plant voor in de tuin meegenomen. Jeetje dat was niet helemaal zonder fratsen, maar ik vond het superleuk dat ze het gedaan hadden, het lijkt al vanaf woensdag feest met alle leuke reacties, telefoontjes en bloemen.
De zolder waar we normaal meestal te vinden zijn en waar het molenaarshok is, is op dezelfde hoogte als de stelling en toen ik daar kwam keek ik weer mijn ogen uit, mijn collega’s hebben er echt werk van gemaakt, weer een uitzicht vol vlaggetjes (zie foto bij blog), ik werd er verlegen van, uiteraard had ik ook wat lekkers mee genomen voor bij de koffie en dacht ik dat na bijkletsen de dag verder wel gewoon zou verlopen, maar de voorzitter van de Stichting tot behoud van de Wilpermolen kwam ook langs, met bloemen en een verzoek om samen met mij en de bloemen op de foto te gaan, voor in een krant of blad van Posterenk waar de molen staat begreep ik.
Uiteindelijk is van draaien niet veel gekomen, het was wel een echte feestdag geworden en dat weer draaien op de thuismolen komt volgende week wel, ik ga voorlopig echt niet meer de deur uit al was het nog zo leerzaam, bijzonder en toch ook echt leuk afgelopen periode. Toch kon ik het niet laten om nog even de hele molen door te lopen en te kijken welke projectjes ik komende tijd wil gaan aanpakken. Ook ben ik van plan binnenkort er een dag helemaal alleen heen te gaan om eens te kijken hoe het is deze prachtige molen te draaien zonder een veel meer ervaren molenaar om op terug te kunnen vallen, best spannend, want een meer ervaren molenaar in de buurt die kan adviseren en helpen als er iets zou zijn is een veilig gevoel. Toch als ik nu na vier jaar opleiding en ervaring op molens bedenk wat er mis zou kunnen gaan denk ik die situaties te kunnen handelen en je krijgt je molenaarsdiploma dan ook niet bij een pakje boter cadeau, dus eng vind ik het niet, hooguit een beetje spannend, maar dat kan geen kwaad, dan blijf je alert.
Het was me het weekje wel, eerst toch de behoorlijke examenstress, toen het examen en nu een huis met zoveel bossen bloemen dat ik niet genoeg vazen had en vazen erbij heb gehaald, zoveel leuke reacties en dan zo’n terugkeer bij de thuismolen. Uiteindelijk ben ik blij dat ik niet ben gaan breien, haken of kantklossen maar nu molenaar mag zijn bij één van de oudste en grootste korenmolens van Gelderland, dat is toch wel een hele leuke hobby. Dit is toch echt wel één van de meest bijzondere en leuke periodes van mijn leven geweest, maar nu als toch redelijk ingeburgerde Achterhoekse vind ik het wel weer eventjes genoeg, het is weer tijd om normaal te doen.