Met dank aan Arriva

Van Syntus had ik al een bijzonder document gekregen om met mijn bolderkar Trammetje 26 te mogen reizen in de Syntus treinen, maar nu heb ik ook een document binnen om met de treinen van Arriva te mogen reizen op het traject Zutphen-Apeldoorn, zij hebben zelfs een foto van het Trammetje afgedrukt op het document. Hier ben ik superblij mee omdat in Apeldoorn een kinderboerderij is met speeltuin die hoog op mijn wensenlijstje stond om te bezoeken met de kinderen van het Trammetje 26.

Inclusief het wandelen van huis naar het station, het overstappen in Zutphen en het wandelen van station Apeldoorn “De Maten” naar kinderboerderij “De Maten” is dat een reis van ongeveer een uur en een kwartier. Dat zou met de auto een lange reis zijn met jonge kinderen, maar niet als je met de trein reist, dan is het geen reis, maar opeens een avontuur waar veel te beleven is en zelfs zonder kinderboerderij of speeltuin al een beleving die meer dan de moeite waard is.

De kinderen vragen hier dan ook bijna dagelijks of we weer met de trein gaan en met dit document van Arriva erbij en de mooie voorspellingen voor het weer van vandaag was dit een meer dan geschikte dag voor nieuwe avonturen met Trammetje 26.

Nu was het treinreizen met Syntus al helemaal perfect, maar een beetje spannend vond ik het toch wel hoe het met Arriva zou zijn. Bij Syntus kan ik de draai met het Trammetje naar de plek voor rolstoelen en fietsen maar net maken, met iets minder dan een centimeter speling en als het bij Arriva nog net iets krapper zou zijn, zou ik toch een probleem hebben omdat ik in dat geval een doorgang blokkeer met het Trammetje.

De aansluitingen tussen de twee treinen is ook perfect, ze parkeren achter elkaar aan hetzelfde perron en ik heb ruim tien minuten om over te stappen. Toen ik het Trammetje naar binnen wilde rijden adviseerde een medewerker van de Arriva een deur verder te gaan omdat die ruimer was en speciaal voor rolstoelen en fietsen dus wandelde ik naar de volgende ingang. De medewerker had niks teveel gezegd, een zee van ruimte en tot mijn grote verbazing kwam er een extra richel uit de trein om het laatste stukje tussen trein en perron op te vullen, wat een luxe. Eenmaal binnen, weer een zee van ruimte, ik kon zonder moeite de wielblokken onder het Trammetje schuiven om deze op z’n plek te houden. Zo moeten de koning en koningin met hun prinsessen en gouden koets zich vast ook voelen als ze reizen met hun gouden koets.

Kinderboerderij “De Maten” was ook een groot succes, gelukkig geen waterpartijen in de speeltuin, iets waar ik nooit op zit te wachten als het nog geen hartje zomer is. De kinderen lijken de speeltuin toch altijd leuker te vinden dan de dieren, bij mij is dat omgedraaid, dus dit is een mooi compromis.

Er waren jonge geitjes geboren erg schattig, we gaan zeker regelmatig terug naar deze kinderboerderij dus kunnen gaan volgen hoe ze groeien en bovendien hebben ze er ezeltjes, dieren die ik zo graag ooit eens bij de stadsboerderij zou zien lopen waar we wonen en waar kinderopvang Trammetje 26 gevestigd is.

Na gepicknickt te hebben aan één van de ruime picknicktafels bij de kinderboerderij waren de kinderen dan ook echt moe, tijd dus om terug te reizen naar huis waar ik hun tentjes op kon zetten zodat ze lekker konden slapen.

De terugreis verliep weer perfect, het beeld dat ik als koningin het gouden Trammetje met in dit geval prinsjes de ruime trein van Arriva inreed en er weer een richel automatisch uitgeschoven werd tussen trein en perron voor een perfecte instap schoot weer in mijn gedachte. Ik kan het niet helpen en heb nu eenmaal een levendige fantasie en ben een beelddenker die er gelijk de mooiste plaatjes bij bedenk en ik denk dat een grote grijns te zien geweest moet zijn op mijn gezicht. Een vriendelijke jongen schoof een plaatsje op zodat ik bij het Trammetje kon zitten, alweer een bewijs dat de jeugd van tegenwoordig zo beroerd nog niet is, sterker nog, de jongelui die ik meestal tegenkom zijn meestal beleefd, vriendelijk en behulpzaam.

Ook de overstap dit keer versterkte dat gevoel, een medewerker van de Syntus zag hoe ik probeerde de draai te maken dat me ineens niet vloeiend lukte en hielp mee. De aardige medewerker vroeg waar ik eruit wilde en bleek op genoemde station opeens ruimte voor het Trammetje te maken (er stonden inmiddels koffers precies waar ik heen zou moeten draaien) en hij zorgde voor een perfecte uitstap, dankjewel nog daarvoor medewerker van Syntus.

Eenmaal thuis van ons prachtige avontuur, sliepen de kinderen vlot in hun tentjes, binnenkort als het nog iets warmer is zal ik ze eens opzetten op het grasveld in onze tuin onder de appelboom.

Alweer een mooie dag bij Trammetje 26 met dank nu ook aan Arriva. Tijd nu de kindjes slapen en mijn blog af is als oppasmoeder even op te bank te relaxen.