Op dit moment is er veel gaande in de kinderopvang als het gaat om jonge kinderen. Discussiepunten zijn of er een peuterontwikkelingsprogramma aangeboden moet aan peuters en hoe zoiets ingevuld moet worden.
Op het vakevent KindVak waar ik pas was en waar ik in een eerder blog over geschreven heb waren er dan ook ontwikkelingsprogramma’s te vinden voor zelfs al baby’s. De laatste tijd lees ik er veel over en denk na over wat de voor- en tegenstanders ervan zeggen.
Ik weet dat er al gastouders zijn die werken met zo’n ontwikkelingsprogramma en op kinderdagverblijven schijnt het gebruik ervan ook steeds vaker voor te komen.
Zelf heb ik nog niet gewerkt met zulke programma’s maar heb wel de visie dat het voor kinderen belangrijk is te kunnen ontdekken en spelenderwijs te kunnen leren en daar een belangrijke taak voor ouders en verzorgers ligt. Ik had dan ook zo mijn eigen methodes om dat aan te bieden.
Mijn weerstand tegen ontwikkelingsprogramma’s voor de kleinsten onder ons zit hem vooral in het woord programma. Mijn visie is dat zich veilig voelen, gewenst voelen, alle ruimte te krijgen om te ontdekken, leren en grenzen en structuur aangeboden te krijgen het belangrijkste is voor die leeftijdsgroep. Een schoolse benadering voel ik niet voor. Toch heb ik het vermoeden dat dit steeds meer toegepast gaat worden en misschien zelfs wel opgelegd wordt binnen de kinderopvang. Door dit vermoeden zat ik te brainstormen hoe ik zo’n programma toe kan passen zodat de kinderen op hun vierde geen achterstand hebben in vergelijking met kinderen die wel zo’n programma aangeboden krijgen. Wat ik daarbij erg belangrijk vind is dat ik de spontaniteit en het inspelen op gebeurtenissen en daar ontdek- en leermomenten van te maken niet kwijt wil. Neem nou zo’n ‘mineola-moment’ uit een eerder blog, die wil ik echt niet vervangen door een voorgekauwd les-moment uit een programma.
Omdat ik bij kinderen het juist zo mooi vind dat ze ontdekken en leren met een open houding is het wel zo redelijk die zelf ook te tonen als het gaat om ontwikkelingsprogramma’s. Een programma dat ik tegen kwam, heet de ZaaiGoed-methode en gaat uit van natuurlijk ontdekken en leren, iets dat helemaal past bij hoe het al gaat bij Trammetje 26.
De ZaaiGoed methode gaat over vier jonge kinderen waarvan hun leven vergeleken wordt met een tuintje en het bewust zaaien en oogsten van hun tuintje. Ik heb de ZaaiGoed klapper besteld en de DigiTuin van deze methode en afgelopen dagen goed bekeken. De verhaaltjes, spelletjes, liedjes en andere activiteiten bieden heel wat ruimte voor variatie, zijn spontaan en leuk. Het biedt allemaal extra ideeën en activiteiten die aanmoedigen tot bewustwording, waarden, normen, ontdekken en leren maar dan toch op een leuke, natuurlijke en spontane manier. Ze zijn zowel binnen als buiten uit te voeren en maken gebruik van de zintuigen. Eigenlijk al precies zoals bijvoorbeeld zo’n mineola-moment of treinreis, enz….
Ik denk dat ik deze methode als een leuke aanvulling kan gebruiken en als inspiratie naast wat ik spontaan al tegen kom aan ontdek- en leermomenten. Dit is een methode waar je niet op een schoolse manier mee om hoeft te gaan, maar op een speelse leuke manier kunt gebruiken.
Meestal gebruik ik de standaard thema’s zoals seizoenen en feestdagen, erg leuk om af en toe eens meer te verdiepen met de kinderen en thema gericht bezig te zijn, maar buiten die momenten biedt deze methode thema’s genoeg die op dat moment toepasbaar zijn in de kinderopvang of als (gast)ouder. Al met al werd ik dus redelijk enthousiast en vond ik al snel in de DigiTuin een interessant thema met bijbehorende kleurplaat en leuke activiteiten voor zowel binnen als buiten die erg passen bij de visie en manier van leren en ontdekken waar ik al gebruik van maak. Het thema voor nu is Focus en aandacht, één van de bijbehorende spelletjes is bijvoorbeeld speelgoedjes neerleggen, goed focussen wat er ligt, doek eroverheen, oogjes dicht en een speelgoedje weghalen en dan raden laten raden wat er weg is, een uitstekende methode om de kinderen te leren even ergens de aandacht bij te houden en het concentratievermogen te vergroten. Dit is natuurlijk ook in het bos te doen met materialen die je daar vind. Je kan het makkelijk maken door de doek weer weg te halen en te laten kijken, maar ook door de doek erover te laten voelen wat er nog ligt en wat weg is, je kan het ook makkelijker of moeilijker maken door er meer of minder voorwerpen onder te leggen, variatiemogelijkheden genoeg. Vanochtend waren de kinderen in ieder geval erg geboeid door het thema en deden vol enthousiasme en gezonde nieuwsgierigheid mee en was het een leuke ochtend zowel voor hun als voor mezelf.
De methode biedt zoveel opties dat je kan kiezen wat bij de kinderen en jezelf past, keus genoeg en voor allerlei leeftijden geschikt.
Op onderstaande link is er meer informatie te vinden over deze methode.
ha Natasja,
Wat leuk dat je zo enthousiast bent over het ZaaiGoed :)! Ik ook nl 🙂
Ik wilde nog even met je delen dat we met betrekking tot het ZaaiGoed inderdaad spreken over ‘methode’ in plaats van over ‘programma’. Het sluit dan nóg beter aan bij wat je aanspreekt :). Super trouwens om te lezen dat je veel uit de Digituin kunt inzetten enzo. Leuk he als je ziet aan de kinderen dat het werkt! Ik hoop dat we je kunnen verwelkomen op een introductie-inspiratieavond: dan kunnen we elkaar nog verder inspireren! grtjes Manita