Sinds een tijdje heb ik een heel bijzonder document, ik durf zelfs te stellen dat er geen tweede van is. Het document start de eerste zin na de aanhef met: “Hierbij ontvangt u de schriftelijke toestemming voor het meenemen van de bolderkar “Trammetje 26” in de treinen van Syntus.” Hoe cool is dat? Wat ben ik ontzettend blij met deze toestemming en ik zal vertellen hoe ik er aan kom.
Een tijdje geleden ben ik met twee oppaskindjes naar Zutphen geweest omdat ik daar even moest zijn. Bolderkarren zijn niet toegestaan in de trein dus ik had een buggy met de jongste erin en een peuter aan de hand. Met twee kinderen gaat dat nog wel, maar als gastouder is het fijn als je meer kinderen mee kan nemen. De kinderen hadden zoveel schik in de trein dat ik bedacht dat het wel heel leuk zou zijn als ik vaker met de trein mee zou kunnen, bijvoorbeeld naar kinderboerderijen, speeltuinen of gewoon voor de lol omdat treinreizen zo leuk is voor kinderen, maar dan moet dat wel veilig kunnen. Met het Trammetje zou het wel veilig zijn, want de kinderen lopen niet los over het perron en de instap van de Syntus-treinen zijn gelijkvloers.
In het kader “nooit geschoten is altijd mis” nam ik me voor een verzoek te doen bij de treinmaatschappij van Syntus voor toestemming om met het trammetje de trein in te mogen. Ik heb ze geschreven met mijn vraag, mijn rol als gastouder uitgelegd en een foto van mijn trammetje meegestuurd en kreeg al snel reactie. Ze vonden het een bijzonder verzoek dat ze niet vaak meemaakte, dachten met me mee en stuurden me dit document met toestemming en de voorwaarden om te mogen reizen met “mijn” kindjes en het trammetje.
Al een paar dagen vroeg één van de kinderen of we weer eens met de trein gingen en nu kon ik zeggen dat het kon. Ik ging op zoek naar kinderboerderijen en speeltuinen op loopafstanden van stations waar de Syntustreinen stopte en besloot naar Zutphen te gaan en vanaf daar naar kinderboerderij de Schouw te wandelen, een flinke wandeling met zo’n trammetje, maar dan hoef ik vandaag niet meer te sporten.
Met drie kinderen in het trammetje reed ik ze zo de trein in op weg naar Zutphen, toen richting lift om aan de andere kant van het perron te komen en daar ging het fout. Buiten dienst ivm storing…., met geen mogelijkheid kon ik van het perron af.
Kinderboerderij de Maten in Apeldoorn die ook op ons verlanglijstje staat durfde ik niet heen, want ik heb wel toezegging dat het Trammetje ook met Arriva mee mag (ook daar heb ik het verzoek neergelegd) maar dat is zo recent dat ik nog geen reisdocument heb.
Hoe handig is het in zo’n situatie een plan B te hebben, maar dat had ik niet. Dan maar creativiteit gebruiken. Omdat we hoe dan ook op de trein terug moesten wachten, keek ik waar het spoor nog verder heen ging op mijn telefoon en bij welke stations er een kinderboerderij of speeltuin op loopafstand van dat station was en bingo. Een station verder dan het stadje waar ik woon stopt de trein ook, in het plaatsje Goor en laat daar nou op zo’n twintig minuten lopen een kinderboerderij en speeltuin ineen zijn. Wat een geluk.
Tijdens het wachten vertelde ik de kinderen daarheen te gaan en zag wat vanuit mijn ooghoek waardoor ik omkeek. Een Japans uitziende mevrouw lachte verlegen, ze was voorzichtig zonder ons te storen foto’s aan het maken van het trammetje op het perron en zoals mijn fantasie wel vaker op hol slaat zag ik al bijna net als bij de Keukenhof bussen Japanners afreizen naar deze nieuwe attractie. Op de alsnog verlegen vraag of ze een foto mocht maken zei ik dat ik het prima vond, dit is mij wel vaker overkomen als ik met het trammetje en de kinderen erin wandel.
In Goor was het ook te merken dat ze dit tafereeltje nog niet gezien hebben daar en een route die binnen twintig minuten te lopen is werd een half uur door vragen en opmerkingen van mensen die allemaal enthousiast waren. Toch best wel leuk zo die reacties.
“Het Kukelnest” in Goor was een groot succes, de kinderen genoten, het weer was prachtig en we zijn er een flinke tijd geweest nog. We hebben er gepicknickt, de dieren bewonderd en de kinderen hadden het vooral druk met spelen. Wat een leuke plek, een aanrader om eens heen te gaan. Daar gaan we zeker vaker heen.
In de trein terug begon het jongste kindje al te knikkerbollen en eenmaal thuis, raakten ze het matrasje in hun tentjes aan en ze waren vertrokken, waarbij één van de kinderen nog meer trein wilde, wellicht heeft hij mijn antwoord niet meer gehoord zo moe waren ze.
Ooit werkte in in fabrieken, totdat ik gastouder werd, nu ben ik met mooi weer lekker buiten, met slecht weer binnen, kan allerlei activiteiten bedenken, mooier kan niet.
Syntus dank jullie wel dat jullie dit mogelijk maken voor de kinderen en mij!