Wandelen met een ezel

Zoals ik al in een eerder blog schreef ben ik dol op ezels, met name mini-ezels, dus toen mijn zonen en ik weekendplannen maakte omdat vriendlief een weekendje weg is, was de keus niet moeilijk, we besloten te wandelen met een ezel, dat is eens iets anders dan met de hond. De middelste zoon die ook een passie voor ezels heeft en ze ook verzorgd heeft tijdens zijn stage was gelijk enthousiast, maar ook de jongste zoon die voornamelijk een passie voor reptielen heeft en Freek Vonk als grote idool, zag het ook helemaal zitten. Gisteren zijn we al reptielen wezen bekijken en zijn voornemen is dat zijn volgende huisdier een baardagaam zal zijn. Ik moet zeggen die vind ik toch ook erg schattig.

Naar de zoektocht waar je met een ezel kan wandelen vond ik Ezelstal de Edelingen http://www.ezelstal.com/ . Sterker nog je kunt er zelfs wandelingen maken met een alpaca of rendier. De wandelingen variëren van dagtochten vanaf 2,5 km tot meerdaagse tochten met overnachting. Wij kozen om te beginnen voor een middagwandeling, dit is de perfecte kans om te kijken of een ezel, maar dan in mini-versie bij ons gezin past, want de droom die ooit toe te voegen aan ons mini dierenpark is toch minstens bij mij behoorlijk groot.

We kregen Gijs mee, een superleuke ezel zoals ezels horen te zijn. Ik was voorbereid op koppig gedrag, weigeringen te lopen, uitproberen uit eigenwijzigheid omdat ezels daar nu eenmaal bekend om staan en dat ook juist is waarom ik ze zo leuk vind, echt dieren met eigen wil en karakter. We gingen op stap en omdat Gijs en wij elkaar nog niet goed kenden besloot ik eerst de lijn vast te houden. Gijs keek me al een paar keer aan, wellicht probeerde hij in te schatten waar onze wederzijdse grenzen lagen en jawel hoor, uit het zicht van de ezelstal kwam zijn eerste poging, een berm met mooi groen gras waar hij regelrecht naar toe probeerde te lopen. Het leek hem niet eens om het gras te gaan, maar om het spel van uitdagen en grenzen verkennen. Resoluut omdat ik zijn poging al doorzag hield ik het halster kort en liep net zo onschuldig door als dat zijn poging was en Gijs leek zelfs wat onder de indruk. Hij wist nu gelijk dat ik nog koppiger kan zijn dan een ezel. Nog af en toe een kleine poging die makkelijk te corrigeren was en toen besloot hij gewoon net als wij te genieten van de wandeling.

De jongens wilden ook graag wandelen dus om de beurt mochten ze Gijs aan de lijn meenemen, voor Gijs het sein toch nog eens een paar keer een poging te wagen de leiding te nemen, maar de jongens lukte het toch aardig goed die niet over te dragen en als het moeilijk was hoefde ik de lijn maar weer over te nemen en Gijs liep braaf mee. We zijn overtuigd, zo’n ezel is een superleuk kameraadje en omdat een mens nu eenmaal wat te dromen moet blijven houden en dit niet eens een onhaalbare droom is, zie ik als beelddenker ons toekomstige mini-ezeltje al op het gras achter onze oude stadsboerderij lopen. Als de kinderen van de kinderopvang er zijn zie ons toekomstige ezeltje al voor het kindertrammetje de stad door wandelen. Mocht ik dan nog een keer de koetsier van de grote paardentram tegen komen, kunnen we elkaar echt begroeten met: “Hoi collega!”, hij met zijn grote zwarte rossen met grote tram erachter en ik met mijn mini-ezeltje en het kindertrammetje vol peuters erachter. Mocht het toch niet gaan zoals in mijn dromen heb ik in ieder geval al genoeg pret gehad met het denken erover.

Het zal me niet verbazen als onze volgende tocht een meerdaagse wandeling met ezel is, dat is ook mogeijk bij Ezelstal de Edelingen.