Mijn vriend en ik vinden het leuk regelmatig samen hard te lopen, samen is veel gezelliger en er is ook wel een gezond competitie gevoel tussen ons. Zo heb ik dus besloten mijn afstand van 5 naar 10 kilometer uit te breiden en dan wilt mijn vriend ook graag meelopen. Nu loopt hij nog iets sneller dan ik, maar ik heb hem beloofd daar verandering in te laten komen binnen een half jaar, iets dat hij dus niet van plan is te laten gebeuren.
We hebben samen een nieuwe route bedacht omdat de oude niet lang genoeg was en berekende hoe ver het was. Dat bleek dus zo’n 9 kilometer te zijn, best wel opeens een stuk verder, maar beide te koppig om dat aan elkaar toe te geven. Deze route zou het dus worden vanochtend.
De buien rader gaf aan dat er nog een mooie droge periode was in de ochtend en ondanks dat ik het niet erg vind nat te regenen besloten we te wachten tot de regen stopte, wellicht vonden we stiekem de afstand al uitdaging genoeg.
De hardloop outfits aan en we waren er klaar voor. Nog een aanmoediging van één van onze zoons dat hij er bij mijn vriend alle vertrouwen in had, maar bij mij twijfelde of ik het wel 9 kilometer vol zou houden verder gingen we op pad. Ik was door de opmerking van mijn zoon nog meer vastberaden me niet te laten kennen, ik word er alleen maar eigenwijzer van, die opmerking was dus precies wat ik nodig had om deze route te lopen en ik ben mijn zoon dus dankbaar en zal hem laten zien dat hij zijn oude moedertje onderschat.
We gingen op pad en de eerste kilometer vind ik altijd het lastigste, maar dat heeft vriendlief ook. Af en toe vragen we aan elkaar terwijl we zelf net doen alsof het een eitje is of het nog gaat en de ander zegt dan oppassend niet te moe te klinken dat het uiteraard lekker gaat en daarna: “Met jou ook?”
Ik grijns van binnen want ik weet dat het ook best gaat met hem en mezelf, maar dat jezelf niet laten kennen en doen alsof het niks voorstelt, heeft wel iets grappigs.
De eerste 5 kilometer ging net als anders, maar ook de 4 kilometers erna vielen me niet tegen. Af en toe een moment dat het wat lastiger ging (wat we natuurlijk ontkennen aan elkaar) maar het grappige is dat het niet lijkt uit te maken of je nu 5 kilometer of richting de 10 kilometer loopt, want de lastige momenten verdwijnen net zo makkelijk als dat ze komen.
De 9 kilometer hebben we dus zonder problemen gelopen, dit heb ik toch even aan mijn zoon laten zien op mijn app en hij was onder de indruk.
Wat één zo’n ochtendje me niet oplevert! Plezier gemaakt met vriendlief. En volgens mijn app 9.028 meter gelopen in 01:02:53, dat is dus gemiddeld 8,61 km/u. Niet verkeerd vind ik zelf.