Wanneer er activiteiten zijn in Posterenk is dat vaak beneden in de molen. Buiten een ouderwetse korenfabriek aangedreven door de wind, heeft de Wilpermolen dus ook een sociale functie als verzamelplek, activiteitenplek of zoals gisteren een rustpunt voor de lopers van de Kennedymars Klarenbeek. Als wij als molenaars op de hoogte zijn zullen we altijd onze uiterste best doen de molen te laten draaien, zelfs als dat niet op een zaterdag is. Nu dus als rust locatie voor deze Kennedymars was er buiten dat het zaterdag molendag” is”, een extra reden om te draaien.
Onderweg naar de molen hoopte ik dat er nog een paar examenkandidaten zouden komen om buiten te oefenen voor hun examen ook mee te helpen het gevlucht goed op de wind te draaien. Deze ochtend bij het weer te bestuderen voor deze dag wist ik al gelijk dat de kap van de molen 180 graden gedraaid moest worden. Een pittige klus, zeker als je alleen bent. Maar dit was nog niet alles, in de loop van komende week zijn de verwachtingen dat de wind weer 180 graden zou draaien met wellicht windkracht 4. Omdat ik niet naast de molen woon moest de molen dus aan het einde van de dag weer 180 graden terug gedraaid worden.
Eenmaal bij de molen bleek ik alleen te zijn, er was een molenexcursie waar de andere molenaar heen was en misschien ook de examenkandidaten. Zelf wilde ik liever draaien op de molen omdat er mij iets teveel activiteiten zijn in deze periode en volgende week draait de molen ook al niet doordat er een molendag is in het Arnhems openlucht museum ter ere ook van het 45 jarig bestaan van het Gilde van vrijwillige molenaars waar ik wel graag heen wil.
Even overwoog ik of ik aan deze klus zou beginnen alleen, wetende dat ik de molen aan het eind van de dag ook terug moest zetten naar de stand waar die nu stond. Maar met een blik op de wandelaars van de Kennedymars die afstanden van 20-40-60 km zouden lopen stelde het 180 graden kruien niet veel voor en bovendien was het voor de wandelaars veel leuker als rustpunt naar een draaiende molen te lopen dan naar een molen die stil stond. Daarbij komt als je graag met een molen werkt moet je niet piepen als er ook echt werk te doen is.
Dit dus, in combinatie met bewondering voor de lange afstanden die de lopers van de Kennedymars lopen en het prachtige weer maakte dat ik besloot de molen gewoon te laten draaien. En dan zal je zien, net toen ik klaar was met de molen goed op de wind te zetten kreeg ik bezoek, een molenaar die zelf woont in een water gedreven molen en dan nog als extraatje een spinnenkopmolen in zijn tuin heeft staan kwam op bezoek. Eigenlijk net een half uurtje te laat anders hadden we 2 mk (molenaarskracht) gehad in plaats van 1 mk. Of misschien precies op tijd want nu hoefde ik deze dag niet meer te sporten en het geeft toch altijd een kick als je zelf iets voor elkaar krijgt.
Toch apart hoe zo’n gedeelde hobby er toch altijd voor zorgt dat je genoeg gespreksstof hebt en nuttig ook nog. We hebben ideeën uit gewisseld, samen de techniek bekeken in de molen en uitvoerende molenaars handelingen besproken. Persoonlijk vind ik dat altijd nuttig en leuk, zo hoor je dingen en zie je dingen die je kunt overnemen of soms ook die je eigen methodes bevestigen.
De molenaar die vond dat nu hij er toch was best even kon helpen heeft mee geholpen de puinhoop op te ruimen die de vogels achter gelaten hebben doordat ze nesten onder de rand van de kap proberen te maken. Daarna besloten we de stoelen op de stelling in het zonnetje te zetten, zo konden we de wandelaars van de Kennedymars zien en tegelijkertijd ons lunchpakket opeten en wat drinken en dat lekker in het zonnetje.
Zo zittend in het zonnetje, de wieken in een mooi tempo draaiend, goed gezelschap, een telefoon die het in Posterenk niet meer doet sinds ik over gestapt ben op een nieuwe provider en waardoor ik dus ook niet gestoord werd, wat wil je nog meer. Hoe relaxed wil je het hebben… Dat molenaars leventje bevalt me wel, klussen als je wil en met dit zonnetje lekker bijna de hele dag op de stelling.
De molenaar die op bezoek was, waarvan ik weet dat hij als bijnaam bij veel molenaars Willie Wortel heeft omdat hij de meest geniale manieren verzint om leerlingen molentechnieken bij te brengen en als een ware uitvinder handigheidjes voor de molen bedenkt, had iets briljants bij zich. Een voorhoofdsthermometer om via een sensortje op je voorhoofd je temperatuur te meten, deze had hij gewoon bij een drogist gehaald. Ik weet dat je als molenaar misschien een klap van de molen gehad moet hebben om je molengekte zo uit te breiden dat je molenaar wilt worden, maar daar krijg je toch echt geen koorts van dus ik begreep in eerste instantie niet goed wat je als molenaar met zo’n voorhoofdsthermometer kon doen, maar dat werd me al heel snel duidelijk toen ik meldde dat ik de molen even stil ging zetten voor een extra controle.
Afgelopen week had ik namelijk bij de eindcontrole na het draaien geconstateerd dat de tap die altijd meedraait toch wel erg warm geworden was. Deze ochtend had ik er wat extra vet op gesmeerd voor zover ik erbij kon en nu wilde ik tussentijds controleren hoe warm deze tap geworden was. De molenaar pakte vrolijk zijn voorhoofdsthermometer en ging mee. Werkelijk briljant uitgevonden, maar ook erg grappig, volgens mij is de Wilpermolen nu de eerste molen die met een voorhoofdsthermometer gecontroleerd is op oververhit raken door molenaar/dokter Willie Wortel, maar wel perfect om een indruk te krijgen. Ook de temperatuur van de hals en pen van de as hebben we zo bekeken en alles was oké, toch wel heel handig zo’n apparaatje.
Ik had geluk, de molenaar die op visite was bleef tot het eind en heeft me mee geholpen de molen weer terug te kruien zodat hij veilig staat als de wind komende week weer uit het zuidwesten komt met een windkracht 4, dat scheelt me een extra ritje naar de molen.
Al met al was het een prachtige en leuke dag geweest, we hebben zelfs nog wat meer bezoekers gehad dan normaal, wellicht door de Kennedymars ook. De molen is gezond verklaard, weer een stukje wijzer geworden door alle molengesprekken, dan kan je als molenaar weer tevreden naar huis.