Als je molenaar wilt worden is het niet zo dat je naar een object met wieken gaat en op een knopje duwt en de rest gaat vanzelf. Nee, er komt veel meer bij kijken, je moet weten waar de onderdelen voor dienen, hoe ze heten, wat er gebeurd als je een handeling uitvoert en vooral wat de risico’s zijn als je iets fout doet. Ook moet je weten welke zeilvoeringen er zijn en hoe je ze toepast. Daarnaast moet je weten wat voor type molens er zijn, bijvoorbeeld korenmolens, oliemolens, zaagmolens, poldermolens, enz….
Buiten dat wordt je ook geacht nog te weten wat in de loop van de jaren verbeteringen waren die toegepast zijn op molens, de molen was vroeger niets meer of minder dan een fabriek die ze steeds efficiënter voor molen en molenaar wilde laten werken.
Tijd dus op de stagemolen voor de instructeur om te kijken hoe het met onze theoretische kennis gesteld is nu we over een paar weken ons regionale examen moeten doen, maar uiteraard lieten we eerst de molen draaien, daar zijn ze tenslotte voor. Samen met de andere examenkandidaten hebben we de as gesmeerd, onze controles uit gevoerd, molen op de wind gezet de zeilen voor de wieken gelegd en de vang (zo noem je de rem van een molen) gelicht en dan het moment dat er toch altijd zo’n gevoel van blijdschap door me heen gaat als de molen zijn eerste omwenteling gaat maken.
De molen draaide mooi, dus tijd om naar binnen te gaan voor een uitgebreide theorie behandeling over molens en gelukkig kan dit mooi samen met koffie, iets dat na alle molens waar ik wel eens geweest ben een erg belangrijk onderdeel is van het molenaar zijn.
Op school vond ik niet alle vakken even interessant, maar nu het over molens gaat ligt dat anders voor me, ik kan er niet genoeg over horen en leren. Al snel verdween het gevoel dat dit examenvoorbereidingen waren en kwam de passie boven die ik deelde met de rest van de aanwezigen totdat…., het over het weer ging.
Eerlijk is eerlijk als professionals al Piet Paulusma het al niet altijd bij het rechte eind heeft moet het toch duidelijk zijn dat dit wel zo’n beetje het moeilijkste onderdeel is van het ambacht van molenaar. Toch met deze instructeur leek het toch net na ruim twee jaar leren uit boeken en het weer bespreken met mede mio’s (molenaar in opleiding) en molenaars dat het ik het echt begon te begrijpen en dat was wel heel prettig nu het examen eraan komt en dat toch voor de meesten het spannendste onderdeel is om te doorstaan. Maar na vandaag ben ik er denk ik wel klaar voor en durf ik het aan, alle losse fragmenten van wat ik geleerd had leken opeens een logisch geheel. Met Piet durf ik de competitie echt nog niet aan, maar ik denk het wel te redden op dat onderdeel.
Mijn tijd zat erop vandaag bij de molen, deze ochtend had ik toch weer aardig wat bijgeleerd, vooral over het weer. Naar de auto wandelend om naar huis te rijden voelde ik de zwoele, bijna warme wind in mijn gezicht en wist iets dat ik eerder wel waarnam, maar waarvan ik niet goed snapte hoe dat kwam, het was de zuidwesten wind die opgewarmd was boven de zee omdat de zee nu nog warmer is dan bijvoorbeeld in het voorjaar. Van mij mogen alle weertypes langskomen komende tijd, ik zal ze met open armen ontvangen, niet meer als onbekend en zelfs soms ongewenst, nee zijn ze welkom nu en ik wil ze graag in het echt herkennen en meemaken. Wat een geluksvogel ben ik dat ik in Nederland woon waar het weer zo vaak verandert.