Vanochtend had ik tot tien uur niks gepland en besloot ik zodra vriend en zonen de deur uit waren naar school, stage en werk te gaan hardlopen, iets dat nog steeds niet makkelijk gaat.
Aan mijn conditie ligt het niet wat me best verbaast gezien ik zo weinig hardloop sinds mijn blessure, het is elke keer weer mijn enkel die opspeelt en zorgt dat ik niet te ver en snel kan.
Nu heb ik de laatste tijd veel gelezen over blessures en dat je er soms lang last van kan hebben schijnt normaal te zijn, de anderhalve maand dat ik er nu mee te maken heb is niet uitzonderlijk en bovendien gaat het wel steeds een beetje beter over het algemeen.
Sinds de blessure loop ik alleen als ik er (bijna) geen last van heb, maar na vanochtend zat ik te bedenken of dat wel slim is en vaker gaan maar dan iets rustiger aan en kortere afstanden niet juist zullen helpen de spieren en pezen sterker te maken.
Doelstellingen heb ik niet op het moment, ik laat het per keer ervan afhangen hoever en hoelang het nog gaat, nou ja voor nu dan, want ik ben nog steeds van plan eens een halve marathon te lopen. Het liefst nog in 2016, maar 2017 is ook goed.
Nadat mijn mannen de deur uit waren en ik naar buiten keek vond ik het een nog beter plan om te gaan hardlopen, het was er prima weer voor en mijn zin was er volledig klaar voor. Goed gemotiveerd ging ik dus op pad en het begin ging lekker, voor een hardloopster woon ik hier dan ook ideaal, het is heerlijk zo langs de Berkel en het Twentekanaal en bovendien kan je per direct besluiten de route te verlengen of te verkorten.
Het begon lekker, maar naar anderhalve kilometer ging mijn enkel na elke stap weer meer pijn doen. Dat was balen, want ik had er wel veel zin in en had nog energie genoeg er een paar kilometer aan vast te knopen en dat strookte totaal niet met wat mijn verstand en enkel me vertelde. Met de les die ik geleerd had tijdens mijn tocht waar ik de blessure opliep in gedachte besloot ik te luisteren naar mijn enkel en verstand en weer richting huis te gaan.
Eenmaal thuis, in de eerste instantie wat gefrustreerd besloot ik dat gefrustreerd zijn als het niet loopt zoals ik plan een oude, niet helpende gedachte was en niet conform mijn ‘Natasja gooit het roer om’ principe. Volgens dat principe zou ik in plaats van gefrustreerd zijn denken wat wel werkt en andere dingen proberen dan de niet-helpende.
Met mijn gedachte daarover besloot ik dat het toch wel een lekker stukje hardlopen geweest is, ik ben toch even een beetje sportief bezig geweest, wellicht helpt het toch mijn enkel weer sterker te maken, een actief begin van de dag geeft energie voor de rest van de dag, reden genoeg dus tevreden te zijn in plaats van gefrustreerd. Als ik zo naar mijn hardloop analyse kijk is het niet eens onaardig als je beseft dat het beter is dan thuis rondhangen, daarmee zou ik zeker niet deze afstand en snelheid gehaald hebben.
Vrijdag heb ik weer een paar uurtjes over in de ochtend, ik plan gewoon weer zo’n ochtendje.